କାଲସିଫାଇଲାକ୍ସିସ

Calciphylaxis
Calcific uremic arteriolopathy (CUA)
Calciphylaxis on the abdomen of a person with end stage kidney disease. Markings are in cm.
ଲକ୍ଷଣ	Severe pain and skin changes
କାରଣ	Unknown
ବିପଦ କାରକ	End-stage kidney disease, earlier stage chronic kidney disease, acute kidney injury
ରୋଗ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ପଦ୍ଧତି	Based on symptoms, skin biopsy
ସଠିକ ରୋଗ ନିର୍ଣ୍ଣୟ	Antiphospholipid syndrome, cholesterol embolism, vasculitis, warfarin necrosis
ଚିକିତ୍ସା	Increased dialysis frequency, stopping calcium supplements, sodium thiosulfate
Prognosis	1 year survival < 50%
ପୁନଃପୌନିକ	4 to 400 per 10,000 on dialysis/year

<b>କାଲସିଫାଇଲାକ୍ସିସ</b> ରୋଗ ହେଉଥିବା କୁହାଯାଏ ଯେତେବେଳେ ଚର୍ବି ତନ୍ତୁ ଏବଂ ଚର୍ମର ଗଭୀର ସ୍ତରରେ ଅବସ୍ଥିତ ଛୋଟ ରକ୍ତନଳୀଗୁଡ଼ିକର କାଲସିଫିକେସନ ହୋଇଯାଏ । ଏହି ରୋଗ ହେଲେ ସାଧାରଣତ ପ୍ରବଳ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏବଂ ଚର୍ମ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଏ । ସେଗୁଡ଼ିକ ଚର୍ମର ଏକାଧିକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ହୁଏ, ରୋଗ ହେବା ସ୍ଥାନ ମୋଟା ହୋଇ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ଓ ଯାହା ବାଇଗଣୀ ରଙ୍ଗରେ ପରିଣତ ହୁଏ ଏବଂ ପରେ ଏକ ଘାଆ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ। ରୋଗ ଜଟିଳ ହେଲେ ଅବସାଦ ଏବଂ ସେପ୍ସିସ ହୋଇପାରେ ।

ଏହା ସାଧାରଣତଃ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଥିବା ବୃକ୍‌କ ରୋଗରେ ହେବା ଦେଖାଯାଏ; ଯଦିଓ କ୍ରନିକ ବୃକ୍‌କ ରୋଗର ପୂର୍ବ ଅବସ୍ଥାରେ କିମ୍ବା ତୀବ୍ର କିଡନୀ ଆଘାତ ଥିଲେ ହୋଇପାରେ । କ୍ୱଚିତ୍ ଏହା ସାଧାରଣ ବୃକ୍‌କ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କଠାରେ ହୋଇପାରେ । ମେଦବହୁଳତା, ମଧୁମେହ, କର୍କଟ, ୱାର୍ଫାରିନ୍ ଏବଂଜୀବସାର ଘ ସମେତ କେତେକ ଔଷଧ ଏବଂ ତନ୍ତୁ ଆଘାତ ସ୍ଥାନରେ ହୋଇପାରେ । ଏହାର ମୂଳ ପ୍ରଣାଳୀରେ ଛୋଟ ରକ୍ତନଳୀମାନଙ୍କର ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା, ରକ୍ତ ଜମାଟ ବାନ୍ଧିବା ଯୋଗୁ ରକ୍ତ ପ୍ରବାହ କମିଯାଏ ଓ କୋଷଗୁଡ଼ିକର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଯାଏ । ଲକ୍ଷଣ ଉପରେ ଆଧାର କରି ରୋଗ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରାଯାଇପାରେ ଓ ଚର୍ମ ବାୟୋପ୍ସିଦ୍ୱାରା ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇପାରିବ ।

ବାରମ୍ବାର ଡାଏଲିସିସ, କ୍ୟାଲସିଅମ୍ ପରିପୂରକ ଏବଂ ସୋଡିଅମ ଥାୟୋସଲଫେଟ୍ ଦେଇ ଏହାର ଚିକିତ୍ସା କରାଯାଏ । ଉଚ୍ଚ ପାରାଥାଇରଏଡ୍ ହରମୋନ୍ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ସକ୍ରିୟ ଭିଟାମିନ୍ D ବଦଳରେ ସିନାକାଲସେଟ ବ୍ୟବହାର କରାଯିବା ଉଚିତ୍ । ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୟାସରେ ଘାଆର ଯତ୍ନ ଏବଂ ଯନ୍ତ୍ରଣା ପରିଚାଳନା କରାଯାଏ । ହାଇପରବାରିକ୍ ଅମ୍ଳଜାନ ଚିକିତ୍ସା କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିପାରେ । ସାଧାରଣ ଜୀବନ ପ୍ରତାଶା ଏକ ବର୍ଷରୁ କମ୍ ଅଟେ ଓ ଫଳାଫଳ ଖରାପ ରହେ । ସାଧାରଣତଃ ସେପ୍ସିସ ଯୋଗୁ ମୃତ୍ୟୁ ହୁଏ ।

କାଲସିଫାଇଲକ୍ସିସ ଏକ ବିରଳ ରୋଗ, ପ୍ରତିବର୍ଷ ୧୦,୦୦୦ ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରତି ୪୦୦ ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରାୟ ୪ ଜଣଙ୍କୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥାଏ । ପୁରୁଷଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ମହିଳାମାନେ ଅଧିକ ପ୍ରଭାବିତ ହୁଅନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତ ବୟସରେ ହୋଇପାରେ । ଏହି ଅବସ୍ଥା ପ୍ରଥମେ ୧୮୯୮ ମସିହାରେ ହ୍ୱାଇଟ ଏବଂ ବ୍ର୍ୟାଣ୍ଟ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥିଲେ । ରୋଗର ଗୁରୁତ୍ୱ ୧୯୭୬ ମସିହାରେ ଜିପସ୍ଟେନ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରିଥିଲେ ।