"ଅମୃତା ପ୍ରୀତମ" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣ‌ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ

ଅମୃତ ପ୍ରୀତମ
ଅମୃତ ପ୍ରୀତମ
ଜନ୍ମ ଓ ଜନ୍ମସ୍ଥାନ	ଅମ୍ରିତ କୌର; ୩୧ ଅଗଷ୍ଟ ୧୯୧୯; ଗୁଜରନୱାଲା, ପଞ୍ଜାବ, ଅବିଭକ୍ତ ଭାରତ(ବର୍ତ୍ତମାନ ପାକିସ୍ତାନ)
ମୃତ୍ୟୁ	୩୧ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୦୫ (ବୟସ ୮୬); ଦିଲ୍ଲୀ, ଭାରତ
ବୃତ୍ତି	ଔପନାସିକା, କବି, ପ୍ରାବନ୍ଧିକା
ଜାତୀୟତା	ଭାରତୀୟ
ସମୟ	୧୯୩୬-୨୦୦୬
ଶୈଳୀ	କବିତା, ଗଳ୍ପ, ଆତ୍ମଜୀବନୀ
ବିଷୟ	ଭାରତ ବିଭାଜନ, ନାରୀ
ସାହିତ୍ୟ କୃତି	ପିଞ୍ଜର (ଉପନ୍ୟାସ); ଆଜ ଆଖାଁ ୱାରିସ ସା ନୁ(କବିତା); ସୁନେରେ (କବିତା)
ପୁରସ୍କାର	କେନ୍ଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ସମ୍ମାନ(୧୯୫୬); ପଦ୍ମଶ୍ରୀ (1969)}}; ଜ୍ଞାନପୀଠ ସମ୍ମାନ(1982); ଶତାବ୍ଦୀ ସମ୍ମାନ(2000); ପଦ୍ମ ବିଭୂଷଣ(2004)
ଜୀବନସାଥୀ	ପ୍ରୀତମ ସିଂହ
ସଙ୍ଗୀ	ଇମରୋଜ
ସନ୍ତାନ	୨

ନୂଆ ବଦଳ →

Content deleted Content added

ଭିଜୁଆଲଉଇକିଟେକ୍ସଟ

Inline

୧୭:୪୧, ୧୮ ଫେବୃଆରୀ ୨୦୨୦ ଅନୁସାରେ କରାଯାଇଥିବା ବଦଳ

ଅମ୍ରିତା ପ୍ରୀତମ(listen (help·info); ୩୧ ଅଗଷ୍ଟ ୧୯୧୯ - ୩୧ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୦୫) ପଞ୍ଜାବୀ ଓ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାର ଜଣେ କବି, ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ଓ ଔପନାସିକା ଥିଲେ । ଉଭୟ ଭାରତ ଓ ପାକିସ୍ତାନରେ ସେ ଲୋକପ୍ରିୟ ।୬୦ ବର୍ଷର ସାହିତ୍ୟିକ ଜୀବନ ମଧ୍ୟରେ ସେ ୧୦୦ରୁ ଅଧିକ ପୁସ୍ତକ ରଚନା କରିଥିଲେ । ସେ ମଧ୍ୟରେ କବିତା, ଗଳ୍ପ, ଜୀବନୀ, ପ୍ରବନ୍ଧ ଆଦି ରହିଥିଲା ଓ ବହୁ ଭାରତୀୟ ଓ ବିଦେଶୀ ଭାଷାକୁ ଅନୁବାଦିତ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲା ।^[୧]

ଅମୃତା ନିଜ କବିତା "ଆଜ ଆଖାଁ ୱାରିସ ଶାହା ନୁ" ପାଇଁ ଚର୍ଚ୍ଚିତ ଥିଲେ । ଏହି କବିତା ସେ ଭାରତ ବିଭାଜନ ସମୟରେ ନିଜ ଦୁଃଖ ଓ କ୍ରୋଧକୁ ଦର୍ଶାଇ ଓ ୧୮୦୦ ଶତାବ୍ଦୀର କବି ୱାରିସ ଶାହାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଲେଖାଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଉପନ୍ୟାସ "ପିଞ୍ଜର"ରେ(୧୯୫୦) ନାରୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ଅତ୍ୟାଚାର ଓ ଅମାନବୀୟତାକୁ ଦର୍ଶାଇଥିଲେ । ଏହି ଉପନ୍ୟାସର ମୁଖ୍ୟ ଚରିତ୍ର ଥିଲା "ପୁରୋ" । ୨୦୦୩ରେ ଏହି ଉପନ୍ୟାସକୁ ନେଇ ଏକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଥିଲା ।^[୨]

ଭାରତ ବିଭାଜନ ସମୟରେ ସେ ଲାହୋରରୁ ଭାରତକୁ ଚାଲି ଆସିଥିଲେ ମଧ୍ୟ, ଆଜୀବନ ସେ ଭାରତ ଓ ପାକିସ୍ତାନ ଉଭୟ ଦେଶରେ ପାଠକୀତ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଥିଲେ ।

ସେ ପ୍ରଥମ ମହିଳା ସାହିତ୍ୟିକ ଭାବରେ କେନ୍ଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ପୁରସ୍କାର ଲାଭ କରିଥିଲେ । ୧୯୫୬ ମସିହାରେ ନିଜ କବିତା ଗ୍ରନ୍ଥ ''ସୁନହୁଡେ'' ପାଇଁ ସେ ଏହି ପୁରସ୍କାର ପାଇଥିଲେ । ୧୯୮୨ ମସିହାରେ ସେ "କାଗଜ କେ କାନଭାସ" ପାଇଁ ଜ୍ଞାନପୀଠ ପୁରସ୍କାର ପାଇଥିଲେ । ୧୯୬୯ ମସିହାରେ ସେ ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ଓ ୨୦୦୪ ମସିହାରେ ପଦ୍ମ ବିଭୂଷଣ ପୁରସ୍କାର ପାଇଥିଲେ । ୨୦୦୪ ମସିହାରେ ଜୀବନବ୍ୟାପୀ ସାହିତ୍ୟ ସାଧନା ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ କେନ୍ଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ଫେଲୋସିପ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିଲା । ତାଙ୍କ କବିତାରେ ଭାରତ ବିଭାଜନ ଏକ ମୁଖ୍ୟ ବିଷୟବସ୍ତୁ ଭାବରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଥିଲା ।

ଜୀବନୀ

ଅମୃତା ପ୍ରେମ କବିତାରୁ ନିଜ ଲେଖାଲେଖି ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ପରେ ପ୍ରଗତିଶୀଳ ଲେଖକମାନଙ୍କ ସଂଘରେ ମିଶିଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କ ଲେଖାରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନ ପରିଲିକ୍ଷିତ ହୋଇଥିଲା । ୧୯୪୪ର କବିତା ସଂକଳନ "ଲୋକ ପୀଡ଼"ରେ ସେ ଯୁଦ୍ଧି ବ୍ୟଥିତ ଅର୍ଥନୀତି ଉପରେ କଟାକ୍ଷ କରିଥିଲେ ।ସମାଜସେବାରେ ମଧ୍ୟ ସେ ରୁଚି ରଖିଥିଲେ । ସ୍ୱାଧିନତା ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଗୁରୁ ରାଧା କ୍ରୀଷ୍ଣ ଦିଲ୍ଲୀରେ ଜନତା ପାଠାଗାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ । ଅମୃତା ଏହି ପାଠାଗାର ପ୍ରତିଷ୍ଠାରେ ମୁଖ୍ୟ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଥିଲେ । ପାଠାଗାରଟି ଏବେ ମଧ୍ୟ ଦିଲ୍ଲୀରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ଅଛି । ଭାରତ ବିଭାଜନ ପୂର୍ବରୁ ସେ ଲାହୋରର ଏକ ରେଡିଓ ଷ୍ଟେସନରେ ମଧ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ ।^[୩]

ଏମ.ଏସ. ସଥ୍ୟୁ, ଅମୃତାଙ୍କ ଜୀବନୀ ଉପରେ ପର୍ଯ୍ୟବେସିତ ଏକ ନାଟକ "ଏକ ଥି ଅମୃତା" ପରିବେଷଣ କରିଥିଲେ । ଏହି ନାଟକଟି ସମଗ୍ର ଭାରତରେ ଲୋକାଦୃତ ହୋଇଥିଲା ।

ଭାରତ ବିଭାଜନ

୧୯୪୭ରେ ଭାରତ ବିଭାଜନପରେ ହୋଇଥିବା ଧାର୍ମିକ ହିଂସାରେ ପ୍ରାୟ ଏକ ଲକ୍ଷ ହିନ୍ଦୁ, ମୁସଲିମ ଓ ଶିଖ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଥିଲେ । ଅମୃତା ଲାହୋରରୁ ଭାରତକୁ ଆସି ଜଣେ ଶରଣାର୍ଥୀରେ ଜୀବନ ବ୍ୟତିତ କରିଥିଲେ । ଡେରାଡୁନରୁ ଦିଲ୍ଲୀ ଯାତ୍ରା ସମୟରେ ବିଭାଜନ ଓ ନିଜ ଶରଣାର୍ଥୀ ଜୀବନକୁ ନେଇ ଅମୃତା "ଆଜ ଆଖାଁ ୱାରିସ ଶାହା ନୁ" କବିତା ରଚନା କରିଥିଲେ । ଏହି କବିତାଟି ତାଙ୍କୁ ପରିଚିତି ଆଣି ଦେଇଥିଲା । ଏହି କବିତାଟି ୧୮୦୦ ଶତାବ୍ଦୀର ସୁଫି କବି ତଥା "ହୀର ରାଞ୍ଜା"ର ରଚୟିତା ୱାରିସ ଶାହାଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଲେଖା ଯାଇଥିଲା ।

ଅମୃତା ଆକାଶବାଣୀ ଦିଲ୍ଲୀର ପଞ୍ଜାବୀ ପ୍ରସାରଣ ବିଭାଗରେ ୧୯୬୧ ମସିହା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ । ୧୯୬୦ରେ ନିଜ ବିବାହ ବିଚ୍ଚେଦ ପରେ ଅମୃତାଙ୍କ ଲେଖନୀ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ନାରୀ କେନ୍ଦ୍ରୀକ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା ଓ ତାଙ୍କ ବିବାହ ବିଚ୍ଚେଦର ଦୁଃଖ ତାଙ୍କ କବିତା ଓ ଗଳ୍ପରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ତାଙ୍କର ବହୁ ରଚନା ପ୍ରେଞ୍ଚ, ଡାନିଷ, ଜାପାନିଜ, ମାଣ୍ଡାରିନ ଭାଷାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁବାଦିତ ହୋଇଥିଲା । ଏଥି ମଧ୍ୟରୁ ତାଙ୍କ ଆତ୍ମଜୀବନୀ ମୂଳକ ଲେଖା "ବ୍ଲାକ ରୋଜ" ଓ "ରସିଦ ଟିକେଟ" ଅନ୍ୟତମ ଥିଲା ।

ଅମୃତାଙ୍କ ବହୁ ରଚନାକୁ ନେଇ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଛି । ପ୍ରଥମ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଥିଲା ୧୯୬୫ ମସିହାର "କାଦମ୍ବରୀ" । ଏହା ତାଙ୍କ ପୁସ୍ତକ "ଧରତୀ ସାଗର ତେ ସିପ୍ପିୟାଁ" ଉପରେ ପର୍ଯ୍ୟବେସିତ ଥିଲା । ଏହା ପରେ "ଉନ୍ନା ଦି କାହାନୀ" କୁ ନେଇ ୧୯୭୬ ମସିହାରେ ବାସୁ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାରେ "ଡାକୁ" ଓ ୨୦୦୩ ମସିହାରେ "ପିଞ୍ଜର" ନିର୍ମାଣ କରା ଯାଇଥିଲା ।

ଅମୃତା ନିଜ ବନ୍ଧୁ ଇମରୋଜଙ୍କ ସହ-ସମ୍ପାଦନାରେ "ନାଗମଣୀ" ନାମ ପଞ୍ଜାବୀ ପତ୍ରିକା ୩୩ବର୍ଷ ଧରି ସମ୍ପାଦନା କରିଥିଲେ । ଭାରତ ବିଭାଜନ ପରେ ସେ ହିନ୍ଦୀରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଲେଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ସେ "ଓଶୋ"ଙ୍କ ଅନୁଗାମୀ ଥିଲେ ଓ ଓଶୋଙ୍କର ବହୁ ପୁସ୍ତଙ୍କର ମୁଖବନ୍ଧ ରଚନା କରିଥିଲେ । ସେହିପରି ଏକ ପୁସ୍ତକ ଥିଲା "ଏକ ଓମକାର ସତନାମ" ।^[୪] ସେ "କାଳ ଚେତନା" ଓ "ଅଜ୍ଞାତ କା ନିମନ୍ତ୍ରଣ" ଆଦି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପୁସ୍ତକ ମଧ୍ୟ ରଚନା କରିଥିଲେ ।^[୫] "କାଳା ଗୁଲାବ"(୧୯୬୮) ଓ "ରସିଦ ଟିକେଟ"(୧୯୭୬) ଭଳି ଆତ୍ମଜୀବନୀମୂଳକ ପୁସ୍ତକ ମଧ୍ୟ ସେ ରଚନା କରିଥିଲେ ।^[୬]^[୭]

ସମ୍ମାନ ଓ ପୁରସ୍କାର

ପଞ୍ଜାବ ରତ୍ନ ସମ୍ମାନ

କେନ୍ଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ପୁରସ୍କାର - ୧୯୫୬( "ସୁନହଦେ" ପାଇଁ)
ଜ୍ଞାନପୀଠ ପୁରସ୍କାର - ୧୯୮୨(କାଗଜ ତେ କାନଭାସ).
ପଦ୍ମଶ୍ରୀ - ୧୯୬୯
ପଦ୍ମ ବିଭୂଷଣ
କେନ୍ଦ୍ର ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ଫେଲୋସିପ - ୨୦୦୪
ଡିଲିଟ - ୧୯୭୩(ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ)
ଡିଲିଟ - ୧୯୭୩(ଜବଲପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ)
ଡିଲିଟ - ୧୯୮୭(ବିଶ୍ୱଭାରତୀ)
ବ୍ୟାପ୍ତାସ୍ରୋଭ ସମ୍ମାନ - ୧୯୭୯(ବୁଲଗେରିଆ)
ଡିଗ୍ରୀ ଅଫ ଅଫିସର ଡେନ୍ସ - ୧୯୮୭(ଫ୍ରାନ୍ସ ସରକାର)
ରାଜ୍ୟସଭାକୁ ମନୋନୀତ - ୧୯୮୬-୧୯୯୨

ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଜୀବନ

୧୯୩୫ ମସିହାରେ ଅମୃତା ପ୍ରୀତମ ସିଂହଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଥିଲେ । ପ୍ରୀତମଙ୍କର ଲାହୋରର ଅନାରକଳୀ ବଜାରରରେ ଏକ ହୋସିଆରୀ ଦୋକାନ ଥିଲା । ପ୍ରୀତମ ଓ ଅମୃତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ପୁଅ ଓ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଥିଲେ । ୧୯୬୦ ମସିହାରେ ଅମୃତା, ପ୍ରୀତମ ସିଂହଙ୍କଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ । ଅମୃତାଙ୍କର କବି ସାହିର୍ ଲୁଧିଆନଭିଙ୍କ ସହିତ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ଥିଲା ବୋଲି କୁହାଯାଉଥିଲା । "ରସିଦ ଟିକେଟ" ପୁସ୍ତକରେ ଅମୃତା ଏହି ସମ୍ପର୍କ ବାବଦରେ ଲେଖିଥିଲେ । ଗାୟିକା ସୁଧା ମାଲହୋତ୍ରା ସାହିରଙ୍କ ଜୀବନରେ ଆସିବା ପରେ ଅମୃତା ତାଙ୍କଠାରୁ ଦୁରେଇ ଯାଇଥିଲେ । ପରେ "ଇମରୋଜ"ଙ୍କ ସହିତ ଅମୃତା ରହିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ଓ ଜୀବନର ଶେଷ ୪୦ବର୍ଷ ଏହି ସମ୍ପର୍କ ବଳବତ୍ତର ରହିଥିଲା । "ଅମୃତା ଇମରୋଜ" ପୁସ୍ତକରେ ଏହି ସମ୍ପର୍କ ବାବଦରେ ଲେଖା ଯାଇଛି ^[୮] ।

୨୦୦୫ ଅକ୍ଟୋବର ୩୧ ତାରିଖରେ ଶୋଇଥିବା ଅବସ୍ଥାରେ ଅମୃତା ଦେହତ୍ୟାଗ କରିଥିଲେ । ^[୯] ଅମୃତାଙ୍କ ପରିବାରରେ ପୁଅ ନବରାଜ, ଝିଅ କନ୍ଦଳା, ବୋହୁ ଅଳକା ଓ ତୌରସ, ନୁର, ଅମନ ଓ ଶିଳ୍ପୀ ଆଦି ନାତିନାତୁଣୀ ରହିଛନ୍ତି । ନବରାଜଙ୍କର ୨୦୧୨ ମସିହାରେ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଥିଲା ।

ଅମୃତାଙ୍କ ରଚନାକୁ ନେଇ୨୦୦୭ ମସିହାରେ ଗୁଲଜାରଙ୍କଦ୍ୱାରା ଆବୃତ୍ତ ଏକ ଅଡିଓ ଆଲବମ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଥିଲା ।^[୧୦] ତାଙ୍କ ଜୀବନ ଉପରେ ପର୍ଯ୍ୟବେସିତ ଏକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଛି ।^[୧୧] ୨୦୧୯ ମସିହା ଅଗଷ୍ଟ ୩୧ରେ ଗୁଗୁଲ ନିଜ ଭାରତୀୟ ପୃଷ୍ଠାରେ ଏକ ଡୁଡୁଲ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲା ଓ ସେଥିରେ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲା ଯେ : ଅମୃତା ନିଜ ପ୍ରଥମ କବିତା ସଂକଳନ ମାତ୍ର ୧୬ ବର୍ଷ ବୟସରେ ପ୍ରକାଶ କରିପାରିଥିଲେ ।^[୧୨]

ରଚନାବଳୀ

୬ ଦଶନ୍ଧୀର ସାହିତ୍ୟିକ ଜୀବନୀ ମଧ୍ୟରେ ଅମୃତାଙ୍କ ରଚନା ମଧ୍ୟରେ ୨୮ଟି ଉପନ୍ୟାସ, ୫ଟି କ୍ଷୁଦ୍ର ଗଳ୍ପ ସଂକଳନ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ।

ଉପନ୍ୟାସ

Pinjar
Doctor Dev
Kore Kagaz, Unchas Din
Dharti, Sagar aur Seepian
Rang ka Patta
Dilli ki Galiyan
Terahwan Suraj
Yaatri
Jilavatan (1968)
Hardatt Ka Zindaginama

ଆତ୍ମଜୀବନୀ

Black Rose (1968)
Rasidi Ticket (1976)
Shadows of Words (2004)

କ୍ଷୁଦ୍ର ଗଳ୍ପ

Kahaniyan jo Kahaniyan Nahi
Kahaniyon ke Angan mein
Stench of Kerosene

କବିତା ସଂଗ୍ରହ

Amrit Lehran (Immortal Waves)(1936)
Jiunda Jiwan (The Exuberant Life) (1939)
Trel Dhote Phul (1942)
O Gitan Valia (1942)
Badlam De Laali (1943)
Sanjh de laali (1943)
Lok Peera (The People's Anguish) (1944)
Pathar Geetey (The Pebbles) (1946)
Punjab Di Aawaaz (1952)
Sunehade (Messages) (1955) – Sahitya Akademi Award
Ashoka Cheti (1957)
Kasturi (1957)
Nagmani (1964)
Ik Si Anita (1964)
Chak Nambar Chatti (1964)
Uninja Din (49 Days) (1979)
Kagaz Te Kanvas (1981)- Bhartiya Jnanpith
Chuni Huyee Kavitayen
Ek Baat

ପତ୍ରିକା

ନାଗମଣୀ, ମାସିକ କବିତା ପତ୍ରିକା

ଆଧାର

↑ Amrita Pritam: A great wordsmith in Punjab’s literary history Archived 19 June 2006 at the Wayback Machine. Daily Times (Pakistan), 14 November 2005.
↑ ଇଣ୍ଟରନେଟ ମୁଭି ଡାଟାବେସରେ Pinjar
↑ Editorial Archived 13 November 2006 at the Wayback Machine. Daily Times (Pakistan), 2 November 2005.
↑ A tribute to Amrita Pritam by Osho lovers Archived 16 July 2011 at the Wayback Machine. Sw. Chaitanya Keerti, sannyasworld.com.
↑ Visions of Divinity – Amrita Pritam Archived 27 September 2008 at the Wayback Machine. Life Positive, April 1996.
↑ Amrita Pritam Women Writing in India: 600 B.C. to the Present, by Susie J. Tharu, Ke Lalita, published by Feminist Press, 1991. ISBN 1-55861-029-4. Page 160-163.
↑ Amrita Pritam Biography Archived 5 December 2008 at the Wayback Machine. Chowk, 15 May 2005.
↑ Amrita Preetam Imroz : A love Story of a Poet and a Painter Archived 8 January 2010 at the Wayback Machine. Passionforcinema.com, 8 August 2008.
↑ "Indian writer Amrita Pritam dies". BBC News. 31 October 2005. Retrieved 1 August 2012.
↑ 'Amrita recited by Gulzar' Archived 5 July 2008 at the Wayback Machine., Gulzaronline.com.
↑ Movie on Amrita Pritam to be shot in Himachal Archived 9 July 2008 at the Wayback Machine. Realbollywood.com.
↑ "Google celebrates 100th birth anniversary of Punjabi poet, author Amrita Pritam with a doodle". The Times of India. 31 August 2019. Retrieved 31 August 2019.

[1] Amrita Pritam: A great wordsmith in Punjab’s literary history Archived 19 June 2006 at the Wayback Machine. Daily Times (Pakistan), 14 November 2005.

[2] ଇଣ୍ଟରନେଟ ମୁଭି ଡାଟାବେସରେ Pinjar

[3] Editorial Archived 13 November 2006 at the Wayback Machine. Daily Times (Pakistan), 2 November 2005.

[4] A tribute to Amrita Pritam by Osho lovers Archived 16 July 2011 at the Wayback Machine. Sw. Chaitanya Keerti, sannyasworld.com.

[5] Visions of Divinity – Amrita Pritam Archived 27 September 2008 at the Wayback Machine. Life Positive, April 1996.

[wom-6] Amrita Pritam Women Writing in India: 600 B.C. to the Present, by Susie J. Tharu, Ke Lalita, published by Feminist Press, 1991. ISBN 1-55861-029-4. Page 160-163.

[7] Amrita Pritam Biography Archived 5 December 2008 at the Wayback Machine. Chowk, 15 May 2005.

[8] Amrita Preetam Imroz : A love Story of a Poet and a Painter Archived 8 January 2010 at the Wayback Machine. Passionforcinema.com, 8 August 2008.

[9] "Indian writer Amrita Pritam dies". BBC News. 31 October 2005. Retrieved 1 August 2012.

[10] 'Amrita recited by Gulzar' Archived 5 July 2008 at the Wayback Machine., Gulzaronline.com.

[11] Movie on Amrita Pritam to be shot in Himachal Archived 9 July 2008 at the Wayback Machine. Realbollywood.com.

[12] "Google celebrates 100th birth anniversary of Punjabi poet, author Amrita Pritam with a doodle". The Times of India. 31 August 2019. Retrieved 31 August 2019.

[୧]

[୨]

[୩]

[୪]

[୫]

[୬]

[୭]

[୮]

[୯]

[୧୦]

[୧୧]

[୧୨]