ଜି. ଶଙ୍କର କୁରୁପ
ଜି. ଶଙ୍କର କୁରୁପ | |
|---|---|
 | |
| ଜନ୍ମ ଓ ଜନ୍ମସ୍ଥାନ | ୩ ଜୁନ ୧୯୦୧ ନୟାଥୋଡେ, କୋଚିନ୍ର ରାଜ୍ୟ |
| ମୃତ୍ୟୁ | ୨ ଫେବୃଆରୀ ୧୯୭୮ (ବୟସ ୭୬) ଭାପ୍ପଲାସେରି, ଅଙ୍ଗାମାଲୀ, ଏର୍ନାକୁଲମ୍, କେରଳ, ଭାରତ |
| ବୃତ୍ତି |
|
| ସାହିତ୍ୟ କୃତି | ଓଡକ୍କୁଝାଲ (କବିତା) (୧୯୫୦) |
| ପୁରସ୍କାର |
|
| ଜୀବନସାଥୀ | ସୁଭଦ୍ରା ଆମ୍ମା |
ଜି. ଶଙ୍କର କୁରୁପ, (୩ ଜୁନ୍ ୧୯୦୧ - ୨ ଫେବୃଆରୀ ୧୯୭୮) ଜଣେ ଭାରତୀୟ କବି, ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ତଥା ମାଲାୟାଲମ୍ ସାହିତ୍ୟର ସାହିତ୍ୟିକ ଥିଲେ । ସେ ମାଲାୟାଲମ୍ କବିତାର ଅନ୍ୟତମ ମହାନ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ ଜଣାଶୁଣା । ସେ ଜ୍ଞାନପୀଠ ପୁରସ୍କାର-ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭାରତୀୟ ସାହିତ୍ୟ ସମ୍ମାନ ପାଇଥିଲେ । ସେ ୧୯୬୮ ମସିହାରୁ ୧୯୭୨ ମସିହା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାଜ୍ୟସଭାର ମନୋନୀତ ସଦସ୍ୟ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ ଏବଂ ୧୯୬୭ ମସିହାରେ ତୃତୀୟ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭାରତୀୟ ନାଗରିକ ପୁରସ୍କାର ପଦ୍ମ ଭୂଷଣ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ସେ ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ପୁରସ୍କାର, କେରଳ ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ପୁରସ୍କାର ଏବଂ ସୋଭିଏତ୍ ଲ୍ୟାଣ୍ଡ ନେହେରୁ ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ପାଇଥିଲେ ।
ଜୀବନ ଏବଂ ବୃତ୍ତି
[ସମ୍ପାଦନା]ଶଙ୍କର କୁରୁପ ୩ ଜୁନ୍ ୧୯୦୧ ମସିହାରେ କୋଚିନ୍ (ବର୍ତ୍ତମାନ ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତୀୟ ରାଜ୍ୟ କେରଳର ଏର୍ନାକୁଲମ୍ ଜିଲ୍ଲା ଅନ୍ତର୍ଗତ) ନାୟଥୋଡେରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ।[୧] ସେ ନିଜର ପ୍ରାଥମିକ ଶିକ୍ଷା ନାୟଥୋଡେ ଏବଂ ପେରୁମ୍ବାଭୁରର ସ୍ଥାନୀୟ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ କରିଥିଲେ, ପରେ ସପ୍ତମ ମାନକ ପରୀକ୍ଷାରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବା ପରେ ସେ ମୁବାତ୍ତୁପୁଝାସ୍ଥିତ ଏକ ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ଭର୍ନାକୁଲାର ଉଚ୍ଚ ପରୀକ୍ଷାରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲେ ।[୨] ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ, ସେ ମାତ୍ର ୧୬ ବର୍ଷ ବୟସରେ କୋଟ୍ଟାମାମ କନଭେଣ୍ଟ ସ୍କୁଲର ପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷକ ଭାବରେ ନିଜର କ୍ୟାରିଅର୍ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେଠାରେ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ମଧ୍ୟରେ ମାଲାୟାଲମ୍ ପଣ୍ଡିତ ଏବଂ ବିଦ୍ୱାନ ପରୀକ୍ଷାରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲେ । ୧୯୨୭ ମସିହାରେ ସେ ତିରୁଭିଲ୍ଲୁମାଳା ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ମାଲାୟାଲମ ପଣ୍ଡିତ ଭାବେ ଏବଂ ୧୯୨୭ ମସିହାରେ ଥ୍ରୀସୁର ତାଲିମ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଶିକ୍ଷକ ଭାବେ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପାଦନ କରିଥିଲେ । ପରେ ୧୯୩୧ ମସିହାରେ ସେ ମହାରାଜା କଲେଜ, ଏର୍ନାକୁଲମରେ ଅଧ୍ୟାପକ ଭାବରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ ଯେଉଁଠାରେ ସେ ୧୯୫୬ ମସିହାରେ ପ୍ରଫେସର ଭାବରେ ସେବାରୁ ଅବସର ନେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ । ସେ ଅଲ ଇଣ୍ଡିଆ ରେଡିଓର ଥିରୁବନନ୍ତପୁରମ୍ ଷ୍ଟେସନରେ ନିର୍ମାତା ଭାବରେ ମଧ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ ।
ଶଙ୍କର କୁରୁପ କେରଳ ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀର ଚତୁର୍ଥ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟକର୍ତ୍ତା ଥିଲେ ।[୩] ସେ କେରଳ ଶାସ୍ତ୍ରୀ ସାହିତ୍ୟ ପରିଷଦର ସଭାପତି ଥିଲେ ଏବଂ ତା'ର ସରକାରୀ ପତ୍ରିକାର ମୁଖ୍ୟ ସମ୍ପାଦକ ଭାବରେ ମଧ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ; ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ମଧ୍ୟରେ ଏହି ପତ୍ରିକା ଏକ ତ୍ରି-ମାସିକ ହୋଇଗଲା ।[୪] ସେ ତିଲକମ୍ ନାମକ ଏକ ପତ୍ରିକା ମଧ୍ୟ ସମ୍ପାଦନା କରିଥିଲେ । ୧୯୬୮ ମସିହାରେ ସେ ଭାରତ ସଂସଦର ଉପର ଗୃହ ରାଜ୍ୟସଭା ସଦସ୍ୟ ଭାବରେ ମନୋନୀତ ହୋଇଥିଲେ ।
ଶଙ୍କର କୁରୁପ ୧୯୩୧ ମସିହାରେ ସୁଭଦ୍ରା ଆମ୍ମାଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏହି ଦମ୍ପତିଙ୍କର ଦୁଇଟି ସନ୍ତାନ, ଗୋଟିଏ ପୁଅ ରବିନ୍ଦ୍ରନାଥ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ରାଧା ଥିଲେ ।[୫] ରାଧା ଜଣେ ଏକାଡେମିକ୍ ତଥା ବିଶିଷ୍ଟ ସାହିତ୍ୟିକ ସମାଲୋଚକ ଏମ୍. ଅଚ୍ୟୁଥାନଙ୍କୁ ବିବାହ କରିଥିଲେ ।[୬] ଫେବୃଆରୀ ୨, ୧୯୭୯ ମସିହାରେ, (୭୬ ବର୍ଷ ବୟସରେ) ଅସ୍ତ୍ରୋପଚାର ପରେ ଆଘାତରେ ପୀଡିତ ହୋଇ କେରଳର ଏର୍ନାକୁଲମ ଜିଲ୍ଲାର ଅଙ୍ଗମାଳୀ ନିକଟସ୍ଥ ଭାପାଲାସେରିରେ ତାଙ୍କର ଦେହାନ୍ତ ହୋଇଥିଲା ।
ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ
[ସମ୍ପାଦନା]
କୁରୁପ ନିଜର ଛାତ୍ରାବସ୍ଥାରେ ନିଜର ପ୍ରଥମ କବିତାକୁ ୧୯୧୮ ମସିହାରେ ସାଲ୍ୟୁଟେସନ୍ ଟୁ ନେଚର ନାମରେ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ[୭], ଏବଂ ନିଜରର ପ୍ରଥମ କବିତା ପୁରାଣ ସାହିତ୍ୟ କୁଥୁକମ୍ ୧୯୨୩ ମସିହାରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲା। ।[୮] ୧୯୩୫ ମସିହାରେ ସେ ସୁର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତି ପ୍ରକାଶ କରିବା ବେଳକୁ, ସେ ମାଲାୟାଲମ୍ କବିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ନିଜର ସ୍ଥାନ ସ୍ଥାପନ କରିସାରିଥିଲ । ମୋଟ ଉପରେ, ସେ ୪୦ରୁ ଅଧିକ ପୁସ୍ତକ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ ଯେଉଁଥିରେ ୨୫ଟି କବିତା ପୁରାଣ, କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ, ସ୍ମୃତି, ନାଟକ ଏବଂ ଗଦ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଥିଲା ।[୯][୧୦] ସେ ଓମାର ଖୟାମଙ୍କ ରୁବାୟତ୍ (୧୯୩୨), କାଳିଦାସଙ୍କର ସଂସ୍କୃତ ମେଘଦୂତ (୧୯୪୪) ଏବଂ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁରଙ୍କର ଗୀତାଞ୍ଜଳି (୧୯୫୯)ର କବିତା ସଂଗ୍ରହକୁ ମାଲାୟାଲାମ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ କରିଥିଲେ । ସେ ପି.ଜେ. ଚେରିୟାନଙ୍କର ନିର୍ମଳା, (୧୯୪୮) ପାଇଁ ଗୀତ ଲେଖିଥିଲେ । ଏହା ସଙ୍ଗୀତ ଏବଂ ଗୀତକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରିଥିବା ପ୍ରଥମ ମାଲାୟାଲମ୍ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଥିଲା ।[୧୧] ନିର୍ମଳା ବ୍ୟତୀତ ସେ ଓରାଲ୍ କୁଡି କଲ୍ଲାନାଇ, ଅଭୟମ୍, ଅଡୁଥଡୁଥୁ ଏବଂ ଅଲିପୋରୁ ଭଳି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଗୀତ ଲେଖିଥିଲେ ।[୧୨] ତାଙ୍କର ମନୋନୀତ କବିତାଗୁଡିକ ଏ.କେ. ରାମାନୁଜନଙ୍କଦ୍ୱାରା ଇଂରାଜୀରେ ଅନୁବାଦ କରାଯାଇଛି ।[୧୩] ତାଙ୍କର ଆତ୍ମଜୀବନୀ ଓର୍ମାୟୁଡେ ଓଲାଙ୍ଗାଲିଲ୍ ଜାତୀୟ ବୁକ୍ ଷ୍ଟଲଦ୍ୱାରା ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲ ।[୧୪]
ପୁରସ୍କାର ଏବଂ ସମ୍ମାନ
[ସମ୍ପାଦନା]ଜି. ଶଙ୍କର କୁରୁପ ୧୯୬୧ ମସିହାରେ ବିଶ୍ୱଦର୍ଶନଂ ପୁରାଣ ପାଇଁ କେରଳ ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ;[୧୫] କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ତାଙ୍କୁ ୧୯୬୩ ମସିହାରେ କବିତା ପାଇଁ ବାର୍ଷିକ ପୁରସ୍କାରରେ ସମ୍ମାନିତ କରିଥିଲା ।[୧୬] ୧୯୬୫ ମସିହାରେ ସେ ଭାରତର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସାହିତ୍ୟିକ ପୁରସ୍କାର ଜ୍ଞାନପୀଠ ପୁରସ୍କାରର ପ୍ରଥମ ବିଜେତା ହୋଇଥିଲେ ।[୧୭][୧୮] ୧୯୬୭ ମସିହାରେ ସେ ସୋଭିଏତ୍ ଲ୍ୟାଣ୍ଡ୍ ନେହେରୁ ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ପରେ ଭାରତ ସରକାର ତାଙ୍କୁ ପଦ୍ମ ଭୂଷଣର ତୃତୀୟ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ନାଗରିକ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ ।[୧୯][୨୦] ଜ୍ଞାନପୀଠ ପୁରସ୍କାରର ଧାରାବାହିକ ଅଧୀନରେ ଇଣ୍ଡିଆ ପୋଷ୍ଟ ୨୦୦୩ ମସିହାରେ କୁରୁପଙ୍କ ଉପରେ ଏକ ସ୍ମରଣୀୟ ଡାକ ଷ୍ଟାମ୍ପ ଜାରି କରିଥିଲା ।[୨୧]
ଆଧାର
[ସମ୍ପାଦନା]- ↑ "Profile of G. Sankara Kurup". malayalasangeetham.info. 2019-01-27. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ "G. Sankara Kurup - Malayalam writer". www.keralaculture.org (in ଇଂରାଜୀ). Department of Cultural Affairs, Government of Kerala. 2019-01-27. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ "Succession list of Presidents, Vice Presidents and Secretaries". Kerala Sahitya Akademi. 2019-01-27. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ "Biography on Kerala Sahitya Akademi portal". Kerala Sahitya Akademi. 2019-01-27. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ Pradeep, K. (2015-04-10). "A house for a poet". The Hindu (in Indian English). Retrieved 2019-01-27.
- ↑ "Literary critic Achuthan passes away in Kochi - Times of India". The Times of India. April 10, 2017. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ "G. Sankara Kurup Jnanpith Award Awarded In 1965". Edubilla. 2019-01-27. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ S. Guptan Nair (2001). "G. Sankara Kurup and his Poetry". Indian Literature. Sahitya Akademi. 45 (6 (206)): 10–15. JSTOR 23345754.
- ↑ "List of Books on Kerala Sahitya Akademi portal". Kerala Sahitya Akademi. 2019-01-27. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ K. M. George (1992). Modern Indian Literature, an Anthology: Surveys and poems. Sahitya Akademi. pp. 795–. ISBN 978-81-7201-324-0.
- ↑ "NIRMALA 1948". The Hindu (in Indian English). 2009-09-21. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ "List of Malayalam Movies by Lyricist G Sankara Kurup". malayalasangeetham.info. 2019-01-27. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ Sankara Kurup, G; Ramanujan, A. K (1969). Selected poems of G. Sankara Kurup (in ଇଂରାଜୀ). Dialogue Calcutta; distributors: Stechert-Hafner, New York. OCLC 139455.
- ↑ Sankara Kurup, G (1984). Ormmayude Olangalil (in ମାଲାୟଲମ୍). Kōṭṭayaṃ: Sāhityapr̲avarttaka Sahakaraṇasaṅghaṃ : National Book Stall. ISBN 9788126465958. OCLC 13822261.
- ↑ "Kerala Sahitya Akademi Award for Poetry". Kerala Sahitya Akademi. 2019-01-27. Archived from the original on 26 June 2018. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ "Malayalam literary award winners" (PDF). Kerala Sahitya Akademi. 2019-01-27. Retrieved 2019-01-27.
- ↑ "Jnanpith Laureates Official listings". Jnanpith Website. Archived from the original on 13 October 2007.
- ↑ ଛାଞ୍ଚ:Usurped
- ↑ "Padma Bhushan". Government of India. 2015. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved May 22, 2015.
- ↑ "Padma Awards" (PDF). Ministry of Home Affairs, Government of India. 2015. Archived from the original (PDF) on 15 October 2015. Retrieved 21 July 2015.
- ↑ "Commemorative and definitive stamps". postagestamps.gov.in. 2019-01-27. Archived from the original on 2019-04-03. Retrieved 2019-01-27.