ପ୍ରଜାମେଳି ଆନ୍ଦୋଳନ

ଉଇକିପିଡ଼ିଆ‌ରୁ

୧୯୨୦ ଦଶକରୁ ପ୍ରଜା ମଣ୍ଡଳ ଆନ୍ଦୋଳନ ଭାରତୀୟ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଳନର ଏକ ଅଂଶ ଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ ରାଜକୁମାର ରାଜ୍ୟରେ ରହୁଥିବା ଲୋକମାନେ ବ୍ରିଟିଶ ରାଜ ପରିବର୍ତ୍ତେ ସ୍ଥାନୀୟ ଆଭିମୁଖ୍ୟବାଦୀଙ୍କ ଅଧୀନରେ ରହିଥିଲେ ଏବଂ ସେହି ସାମ୍ରାଜ୍ୟବାଦୀ ଶାସକମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରଚାର କରିଥିଲେ ଏବଂ ବେଳେବେଳେ ବ୍ରିଟିଶମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହା କରିଥିଲେ। ସେମାନଙ୍କର ନାଗରିକ ଅଧିକାରର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ପ୍ରୟାସରେ ପ୍ରଶାସନ |

୧୯୩୯ ମସିହାରେ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ରିଜର୍ଭ ପୋଲିସ ଫୋର୍ସର ମୂଳଦୁଆ ଥିଲା ପ୍ରଜା ମଣ୍ଡଳ ଆନ୍ଦୋଳନର ଏକ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ।[୧]

ଓଡ଼ିଶା[ସମ୍ପାଦନା]

୧୯୩୬ ମସିହାରେ ଯେତେବେଳେ ବିହାର ଏବଂ ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶକୁ ବିଭକ୍ତ କରି ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା, ସେତେବେଳେ ଏହା ବ୍ରିଟିଶ ଭାରତର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଶାସନିକ ଅଞ୍ଚଳ ହୋଇଗଲା ଯାହା ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯାଇଥିଲା। ଯଦିଓ ଏହା କିଛି ଦୀର୍ଘ ଦିନର ଇଚ୍ଛାକୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିଥିଲା, ତଥାପି ଏହା ଅନେକ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ପାଇଁ ସାମାନ୍ୟ ବ୍ୟବହାରିକ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଆଣି ଦେଇଥିଲା କାରଣ ନୂତନ ପ୍ରଦେଶରେ 26ଟି କ୍ଷେତ୍ର ସ୍ independent ାଧୀନ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଅଧୀନରେ ରହିଥିଲା, ଯାହାକୁ ଗାର୍ଜଟ୍ କୁହାଯାଏ, ଯେଉଁଠାରେ କୃଷକମାନେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ବିଭ୍ରାନ୍ତିକର ତଥା ସ୍ ocratic ାଧୀନ ଶକ୍ତିର ପ୍ରଭାବ ଭୋଗୁଥିଲେ। ନୂତନ ପ୍ରଦେଶର ଅବଶିଷ୍ଟାଂଶ ବ୍ରିଟିଶ ରାଜ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷଙ୍କଦ୍ୱାରା ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ହୋଇଥିଲା ।[୨]

ଯଦିଓ 1930ର ଗାନ୍ଧୀ ଅନୁପ୍ରାଣିତ ଲୁଣ ମାର୍ଚ୍ଚ ବିରୋଧରେ ଓଡ଼ିଶାର ଲୋକଙ୍କର କ involvement ଣସି ସମ୍ପୃକ୍ତି ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଏହି ଅଭିଯାନ ପରବର୍ତ୍ତୀ ବର୍ଷରେ କଟକଠାରେ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିବା ପ୍ରଥମ ଅଲ ଓଡ଼ିଶା ରାଜ୍ୟ ସମ୍ମିଳନୀ ଆୟୋଜନ କରିଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ ଭୁବନାନନ୍ଦ ଦାସ ଏବଂ ସେନା ଆଡକସିଆ ସେନାପାଟୀ ନାକୁଲା ସାମନ୍ତ ସିନ୍ହର ରହିଥିଲେ। ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ହିନ୍ଦୋଲ୍ ପ୍ରିନ୍ସିଲି ଷ୍ଟେଟ୍ | ଏହାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା ଶାସକ ଗରଜତ ମୁଖ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଅଧିକ ପ୍ରତିନିଧୀ ସରକାର ସହମତ ହେବାକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇବା କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ଦମନ ବୃଦ୍ଧି ଛଡା ଆଉ କିଛି ହାସଲ କରିନଥିଲେ । ୧୯୩୭ରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ଦ୍ୱିତୀୟ ସମ୍ମିଳନୀ ଅଧିକ ପ୍ରଭାବ ପକାଇଲା । ଏହାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ଅଧିକ ସମାନ ସରକାର ହାସଲ କରିବା ଏବଂ ଏହା ଦ୍ gar ାରା ଅଧିକାଂଶ ଗଜାତ ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରଜା ମଣ୍ଡଳ (ପିପୁଲ୍ସ ଆସୋସିଏସନ୍) ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବାକୁ ଦାବି କରାଯାଇଥିଲା। ସେମାନଙ୍କର ଦାବିରେ ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ଶ୍ରମ ଏବଂ ବେଆଇନ ଟିକସ ସମାପ୍ତ ହେବା ସହିତ ସଙ୍ଗଠନର ସ୍ୱାଧୀନତା, ଖବରକାଗଜ ଏବଂ ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରକାଶନ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଅଧିକାର ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଥିଲା।[୨][୩]

ଏକ ପ୍ରଜା ମଣ୍ଡଳ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଅସୁବିଧାର ପ୍ରଥମ ସଙ୍କେତ ରାଜକୁମାରୀ ନୀଲଗିରିରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା, ଯେଉଁଠାରେ କୃଷକମାନେ ନ୍ୟାୟପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଇନ ପାଇଁ ଦାବି କରିଥିଲେ ଯାହାଦ୍ୱାରା ଶାସକ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳ, ଏପରିକି ନିର୍ଦ୍ଦୟ ଭାବରେ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ଶେଷରେ ଏକ ଅସ୍ଥାୟୀ ଚୁକ୍ତି ହାସଲ ହୋଇଥିବାବେଳେ ତାଲଚର ଏବଂ ଢେଙ୍କାନାଳ ଗଡ଼ଜାତରେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ୟା ଦେଖାଦେଇଥିଲା | ଶେଷ ରାଜ୍ୟର ଶାସକ ଏତେ ଦୃଢ଼ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିଥିବାବେଳେ ଅନେକ ଲୋକଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଥିଲା, ତାଲଚରର ଶାସକ ଏକ ଅସାଧାରଣ ବିରୋଧର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଥିଲେ ଯାହା ଜାତୀୟ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରିଥିଲା: ତାଙ୍କର ଅନେକ କୃଷକ ରାଜ୍ୟ ବାହାରକୁ ଯାଇ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସିତ ଓଡ଼ିଶାର ଅଞ୍ଚଳରେ ଅସ୍ଥାୟୀ ଶିବିରରେ ବସବାସ କରିଥିଲେ। [୨] ନୟାଗଡ଼ ରାଜ୍ୟରେ ଆଉ ଏକ ଅସ୍ୱାଭାବିକ ବିରୋଧ ଘଟିଥିଲା ଯେତେବେଳେ ଏହାର ଶାସକ ବେଟେଲ ଯୋଗାଣ ଉପରେ ଏକଚାଟିଆ ପ୍ରବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ: ଜନସଂଖ୍ୟା ସେମାନଙ୍କ ବ୍ୟବହାରକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବନ୍ଦ କରି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଏହାର କିଛି ନେତା ଗିରଫ ହୋଇଥିଲେ।[୩]

ଆଥଗଡ, ବାରମ୍ବା, ନରସିଂହପୁର, ନୟାଗଡ଼, ରଣପୁର ଏବଂ ଟିଗିରିଆ ଭଳି ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟରେ ଅସନ୍ତୋଷ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା, ବେଳେବେଳେ ହିଂସା ଓ ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଥଲା। ୨୯ ଅକ୍ଟୋବର ୧୯୩୮ରେ ଏକ ସଂଗଠିତ "ସମସ୍ତ ଓଡ଼ିଶା ଗଡ଼ଜାତ ଦିବସ" ପରେ, ଯେତେବେଳେ ଲୋକମାନେ ଏକତା ମଧ୍ୟରେ ନିଜର ସ୍ୱର ଉତ୍ତୋଳନ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ, ଅସୁବିଧା ୧୯୩୯ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜାରି ରହିଲା |[୨]

ଜାନୁୟାରୀ ୧୯୩୯ ଆରମ୍ଭରେ, ବ୍ରିଟିଶ ରାଜନୈତିକ ଏଜେଣ୍ଟ ମେଜର ବାଜେଲଜେଟେ ରଣପୁରରେ ଉତ୍ତେଜନାକୁ ଦୂର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିବାବେଳେ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଥିଲା। ଏହି ଖବରର ପ୍ରତିବାଦ ସମ୍ବାଦ ଅନ୍ୟତ୍ର, ଏବଂ ବିଶେଷ ଭାବରେ ନୟାଗଡ଼ରେ, ଯେଉଁଠାରେ କିଛି ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ବାଜେଲଜେଟଙ୍କୁ ଡକାଯାଇ ରାଜ ମଣ୍ଡଳକୁ ଶାନ୍ତ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲେ। ରାଜାମାନେ ହିଂସା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିପାରନ୍ତି, ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ କଂଗ୍ରେସ ପାର୍ଟିର ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ ଭାରତୀୟ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଳନ ଅହିଂସା ବିରୋଧ ତଥା ନାଗରିକ ଅବମାନନାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିଥିଲା; ଗାନ୍ଧୀ, ଜବାହରଲାଲ ନେହେରୁ ଏବଂ ସୁବାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ବୋଷଙ୍କ ପରି କଂଗ୍ରେସ ନେତାମାନେ ଓଡ଼ିଶାରେ ଲୋକଙ୍କ ରାଜନୈତିକ ଜାଗରଣକୁ ସ୍ୱାଗତ କରିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏହି ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡକୁ ଏକାସାଙ୍ଗରେ ନିନ୍ଦା କରିଥିଲେ ।[୩]

୧୯୩୭ ମସିହାରେ ଗଡ଼ଜାତ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକର ଅନୁସନ୍ଧାନ ପାଇଁ ଗଠିତ ହୋଇଥିବା ଓଡ଼ିଶା ରାଜ୍ୟ ଅନୁସନ୍ଧାନ କମିଟିଦ୍ୱାରା ୧୯୩୯ ମସିହାର ଏକ ରିପୋର୍ଟ ଦ୍ୱିତୀୟ ବିଶ୍ବ ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ ହେତୁ କିଛି ହୋଇପାରିଲା ନାହିଁ, ଯେଉଁ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ବ୍ରିଟିଶମାନେ କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନ କିମ୍ବା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଦୃଷ୍ଟି ଦେବେ ନାହିଁ। ଯୁଦ୍ଧ ଶେଷ ହେବା ପରେ ପ୍ରଜା ମଣ୍ଡଳ ଆନ୍ଦୋଳନ ପୁଣିଥରେ ସାମ୍ନାକୁ ଆସିଥିଲା, ବ୍ରିଟିଶମାନେ ଭାରତକୁ ଏହାର ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରଦାନ କରିବା ଉଚିତ୍ ହେଲେ ବ୍ୟାପକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାର ସମ୍ଭାବନା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା। ପ୍ରଥମ ଫାଟ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ଯେତେବେଳେ ନୀଳଗିରିର ଶାସକ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଆକ୍ରମଣ କରି ତାଙ୍କ ରାଜ୍ୟର ଆଦିବାସୀ ତଥା ଅଣ-ଆଦିବାସୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ମଧ୍ୟରେ ବିବାଦ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ। ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି, ଯାହା ସେ ଆଶା କରିଥିଲେ ଯେ ପ୍ରଜା ମଣ୍ଡପକୁ ଦୁର୍ବଳ କରିବ, ଆଇନ ଏବଂ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଏକ ପ୍ରମୁଖ ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା ​​ଯାହାକି କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଥିଲା | ଏହି ସମସ୍ୟାକୁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ବିଶେଷ ଭାବରେ ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ, ଯାହା ପଡୋଶୀ ରାଜ୍ୟରେ ବିସ୍ତାର କରିବାର କ୍ଷମତା ରଖିଥିଲା ଏବଂ ଏହାର ଅଂଶ ମଧ୍ୟ ବହୁ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ନେଇ ଗଠିତ ନୂତନ ପୂର୍ବାଞ୍ଚଳ ରାଜ୍ୟ ସଂଘର ଅନିଚ୍ଛା କାରଣରୁ ଜଡ଼ିତ ହୋଇଥିଲା। ଏହାର ଶାସନରେ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ ପାଇଁ ମଣ୍ଡଳ ଦାବି କରିଛନ୍ତି। ଏହିପରି ଭାବରେ, ନଭେମ୍ବର ୧୯୪୭ରୁ ନୀଲଗିରି ପ୍ରାଦେଶିକ ସରକାରଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଆସିଥିଲା ​​ଏବଂ ସପ୍ତାହେ ମଧ୍ୟରେ ଅନ୍ୟ ଦୁଇଟି ଗରଜାତ ରାଜ୍ୟ - ସାରିକେଲା ଏବଂ ଖାରସୱାନ୍ ମୁଖ୍ୟ ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶ ସହିତ ମିଶ୍ରଣ କରିବାକୁ ରାଜି ହୋଇଥିଲେ।[୨][୪]

ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଜା ମଣ୍ଡଳ ଆନ୍ଦୋଳନର ବିଶିଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହୋଇଥିଲେ, ସାରଙ୍ଗଧର ଦାସ ,ବୈଷ୍ଣବ ଚରଣ ପଟ୍ଟନାଏକ, ପବିତ୍ରମୋହନ ପ୍ରଧାନ, ନବକୃଷ୍ଣ ଚୌଧୁରୀ, କୈଳାଶ ଚନ୍ଦ୍ର ମହାନ୍ତି ।[୪]

ଆଧାର[ସମ୍ପାଦନା]

  1. Dogra, R. S. D. (2004). Nation Keepers: Central Reserve Police Force. APH Publishing. p. xii. ISBN 978-8-17648-606-4.
  2. ୨.୦ ୨.୧ ୨.୨ ୨.୩ ୨.୪ Parida, Sarat (January 2009). "The Praja Mandal Movement and the Birth of Greater Orissa" (PDF). Orissa Review: 17–19. Archived from the original (PDF) on 20 September 2016. Retrieved 15 September 2016.
  3. ୩.୦ ୩.୧ ୩.୨ Sahoo, Arun Kumar (April 2011). "Nayagarh and Prajamandal Andolan" (PDF). Orissa Review: 47–49. Archived from the original (PDF) on 2016-09-20. Retrieved 15 September 2016.
  4. ୪.୦ ୪.୧ Malla, Bhagyalipi (August 2007). "Amalgamation of Princely States" (PDF). Orissa Review: 94–100. Archived from the original (PDF) on 2014-07-14.

ଆହୁରି ପଢ଼ନ୍ତୁ[ସମ୍ପାଦନା]