ବ୍ୟବହାରକାରୀ:MITESH RANJAN SAHU/ପରଖଘର

ଶିକ୍ଷକମାନେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରିବା ସମୟରେ ଅନେକ ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଅନ୍ତି, ଯାହା ପ୍ରାୟତଃ ସମୟର ଅଭାବ, ସମ୍ପଦର ସଂକ୍ଷେପ, ଓ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ ପ୍ରକ୍ରିୟାର ଜଟିଳତାରୁ ଉଦ୍ଭବିତ ହୁଏ। ବଡ଼ କ୍ଲାସ ଆକାର ଓ କଠିନ ଟାଇମ ଟେବଲ୍ ସମ୍ଭାଳିବାରେ ଶିକ୍ଷକମାନେ ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସମୟ ପାଉଥିବାରୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରିବା ଅସମ୍ଭବ ହୁଏ ଓ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଛାତ୍ରରେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଧ୍ୟାନ ଦେବା କଠିନ ହୋଇଯାଏ। ଏହା ସହିତ, ଆବଶ୍ୟକ ଟୁଲ୍, ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଓ ସାହାଯ୍ୟକାରୀ କର୍ମଚାରୀଙ୍କ ଅଭାବ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କ୍ଷମତାକୁ ହ୍ରାସ କରେ। ସାମାଲୋଚନାମୂଳକ ଚିନ୍ତାଧାରା, ସୃଜନଶୀଳତା, ଓ ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ କୌଶଳ ଭଳି ଜଟିଳ କୌଶଳକୁ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରିବା ଅନ୍ୟତମ ଚାଲେଞ୍ଜ ହେବା ସହଜ ମାପନ ପ୍ରଣାଳୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହାକୁ ମାପା ଯାଏ ନାହିଁ। ଏହା ଛଡ଼ା, ଯୋଗାଯୋଗ, ଦଳୀୟ କାର୍ଯ୍ୟ ଓ ସମୟ ପ୍ରବନ୍ଧନ ଭଳି ସଫ୍ଟ ସ୍କିଲ୍ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରିବା ସବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଧାରଣାରେ ଆଧାରିତ ହେବାରୁ ଅସଙ୍ଗତି ଓ ପକ୍ଷପାତର ସମ୍ଭାବନା ରହିଥାଏ। ଅଧିକ ପରିମାଣର କାର୍ଯ୍ୟ ଗ୍ରେଡିଂ ଓ ସ୍କୋରିଂ କରିବା ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅସହ ହେବା ସହିତ ଏହାରେ ତ୍ରୁଟି ଓ କ୍ଲାନ୍ତିର ସମ୍ଭାବନା ବଢ଼େ। ଗଠନମୂଳକ ଓ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ମତାମତ ଦେବାରେ ଶିକ୍ଷକମାନେ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଅନ୍ତି, ଯେଉଁଠାରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ଭାବନାପ୍ରବଣ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାକୁ ସଠିକ ଭାବରେ ପରିଚାଳନା କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହେ। ଅନଲାଇନ୍ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ ଟୁଲ୍ ସହିତ ତେଉଁ ସମସ୍ତ ଟେକ୍ନିକାଲ୍ ସମସ୍ୟା ଏବଂ ଡାଟା ମାନେଜମେଣ୍ଟ ଜଟିଳତା ଏହାକୁ ଆହୁରି କଠିନ କରି ଦେଇଥାଏ। ବିବିଧ ସାଂସ୍କୃତିକ ଓ ଭାଷାଗତ ପୃଷ୍ଠଭୂମିର ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ଅନୁକୂଳ କରିବାକୁ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଏବଂ ବିଶେଷ ଆବଶ୍ୟକତା ଥିବା ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସହଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରିବା ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱକୁ ଅଧିକ ଜଟିଳ କରେ। ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ମନୋବଳ ଓ ଭାଗୀଦାରି ରକ୍ଷା କରିବା ଏବଂ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତିମୂଳକ ରଖିବା ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପାଇଁ ସାବ୍ୟସ୍ତ ଚାଲେଞ୍ଜ ହୁଏ I